Dit is het vierde deel van de serie ‘Een Japans huis in Amsterdam’. Lees het eerste deel hier, het tweede deel hier en het derde hier.
Aan mij is gevraagd of ik zelf het huis zal gaan bouwen of financieren. Mijn antwoord is simpel: Nee, dat laat ik aan anderen over. Er zijn genoeg vaklieden te vinden die het project veel beter tot uitvoer kunnen brengen dan ik. Een eerste ontwerp, een maquette om een impressie te geven, is reeds gemaakt. Een epifanie, een eerste openbaring is geweest, gevolgd door enkele visuele voorbeelden die ik heb trachten te schetsen.
Van niets naar één, van één naar twee.
Gelijkend aan de trimurti ben ik Brahmā, de Mahapati en Adikavi, de schepper en grote dichter en ik kijk naar de vier windrichtingen uit. Sarasvati is mijn echtgenote en Vishnu en Shiva zijn mijn metgezellen. Mij werden prachtige liederen toegespeeld door de fluit van Vishnu en miljoenen jaren later gaf ik zelf het zaad dat zich verwezenlijkte tot het Gouden Ei. 1
Om vervolgens naar drie te gaan, dus het uitvoeren van het idee, het bouwen, het realiseren van een dergelijk bouwwerk, het verwezenlijken van het gouden ei, daar zijn anderen voor nodig. De kunst is een groepje te vormen van enthousiastelingen die vervolgens op onderzoek uitgaan, zich in de materie zullen verdiepen en contact zullen leggen met de benodigde personen en instanties. En vooral met Japan, waarbij ik aanraad om het Takenaka Carpentry Tools Museum in Nakayamate, Kobe te benaderen omdat zij de kennis hebben over complexe houtbewerkingen sukiya, de techniek om zonder spijker en nagels ingewikkelde constructies te vervaardigen kigumi en het bouwen van traditionele houten huizen. L’art des charpentiers japonais, een speciale tentoonstelling over Japanse houtbouw in het Franse ‘Maison de la culture du Japon à Paris’ maakte reeds gebruik van timmermannen en kunstenaars gestuurd door dit museum. Zij zijn dan ook een van de eerste en belangrijkste aanspreekpunten als het gaat om de verfijnde ambacht van het oosterse timmermanschap.
In Amsterdam heb ik jaren geleden gesproken met de Japanse-Nederlandse architecte Moriko Kira. Zij zou een rol kunnen spelen in het project, aangezien er geen andere is die de twee werelden beter kent dan zij. Oost en west, houten en bakstenen architectuur, Moriko Kira kent deze als geen ander.
Nee, het leiden en uitvoeren van een dergelijk esthetisch project is niets voor mij. Daar heb ik geen ervaring mee.2
Ik zal dan ook content zijn met de rol als geestelijke vader. Al zal ik het huis opdragen aan mijn moeder. Met de bouw van het huis zal er een knipoog gemaakt worden naar een ander prachtig en bekend gebouw van een naamgenoot en een die iets verderop staat: het Centraal Station van Cuypers.
.
~Honi soit qui mal y pense ~
- Shiva zal met zijn blauwe nek een gebouw dat van weinig smaak getuigt en waarschijnlijk na de oorlog is gebouwd afbreken om zo plaats te maken voor De Liefde, terwijl zijn vrouw Shakti met haar kracht het huis zal bouwen. Vishnu zal het nieuwe huis behouden en beschermen en vervolgens zijn metgezellin Lakshmi vragen de schoonheid ervan aan de wereld te tonen en het met genegenheid te koesteren. ↩︎
- Een stichting is hiervoor nodig, een die nog moet worden opgericht, met ervaren stichtingsleden en meg als doel het tot uitvoer brengen van dit project. Net als ruim een eeuw geleden met het Vredespaleis te Den Haag zal nu ook een filantroop moet worden gezocht die een aanzienlijke schenking zou willen doen ter realisatie ervan.
Er zal dus moeten worden opgericht: Een Stichting tot het bouwen, inrichten en onderhouden van een Japans huis te Amsterdam, genaamd De Liefde, en een museum ten behoeve van de introductie van de Japanse cultuur bij het Nederlandse publiek en daarmee de versterking van de banden tussen de twee landen. ↩︎
